بررسی تاثیر سوراخکاری استخوان با دریل دورانی ـ ارتعاشی در کاهش نکروز حرارتی (یک مطالعه حیوانی)

پیش‎زمینه: روش بی‎حرکت‎سازی داخلی قطعات شکسته استخوان، مبتنی بر سوراخکاری موضع شکستگی و ثابت کردن آن به وسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ می‎شوند. در حین فرآیند سوراخکاری استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتی‌گراد فراتر رود و آسیب جبران‎ناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی فرآیند سوراخکاری استخوان به کمک ارتعاشات آلتراسونیک بود تا مناسب‌ترین شرایط به لحاظ ایجاد حداقل آسیب گرمایی تعیین شود.مواد و روش‎ها: یک مطالعه تجربی به کمک ارتعاشات آلتراسونیک برروی استخوان ران گاو با روش سوراخکاری انجام پذیرفت و میزان دمای ایجاد شده در موضع سوراخکاری بررسی شد.  یافته‎ها: سوراخکاری به کمک ارتعاشات آلتراسونیک در دور rmp ۱۰۰۰ حرارت کمتری در مقایسه با سوراخکاری معمولی ایجاد می‌کند. در دوران rmp ۲۰۰۰ افزایش دما نسب به "نرخ پیشروی" دریل  مستقل می‎گردد و نرخ پیشروی تاثیرگذار نمی‌باشد. نتیجه‎گیری: استفاده از ارتعاشات آلتراسونیک در سوراخکاری استخوان گاو، گرمای کمتر و نکروز استخوانی کمتری در مقایسه با سوراخکاری معمولی ایجاد می‌نماید و گرمای ایجاد شده به "نرخ پیشروی" وابسته نمی‌باشد و ممکن است قابلیت بکارگیری در جراحی در انسان را داشته باشد.